Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Ευλογημένος ο γάμος
Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
«Εγεννήθη ο Κύριος μας από γυναίκα, διά να ευλογήση την γυναίκα. Εγεννήθη ο Κύριος μας από αρραβωνιασμένην διά να ευλογήση τον γάμο. Και να χαιρώμασθεν, αδελφοί μου, και να ευφραινώμασθεν, όπου μας έδωκεν ο Κύριος ευλογημένον γάμον. Και επαράγγειλεν ο Κύριος να παίρνη ο άνδρας μίαν γυναίκα, ομοίως και η γυναίκα έναν άνδρα. Και αφού αρραβωνιασθούν, να εξομολογηθούν το ανδρόγυνον με πίστιν καθαράν, με φόβον και τρόμον και με ευλάβειαν και να μεταλαμβάνουν τα Άχραντα μυστήρια με φόβον και με τρόμον και με ευλάβειαν. Και ύστερα από το μεταλάβημα να στεφανώνονται μέσα είς την εκκλησίαν. Τότε αδελφοί μου, λέγεται ευλογημένος ο γάμος».

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Πνευματικός αγώνας μέσα στην οικογένεια Α ΄μέρος


Ο πνευματικός αγώνας μέσα στην οικογένεια
Α΄ μέρος
Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου
Πέρα από τους προσωπικούς δισταγμούς για την καταλληλότητά μου ως ομιλητού περί οικογενείας, η μικρή πείρα στο έργο της εξομολογήσεως και πνευματικής καθοδηγήσεως των αδελφών μας, που αγωνίζονται στον κόσμο, στον ευλογημένο χώρο και τρόπο της οικογενειακής ζωής, με έπεισε να περιοριστώ στην απάντηση του ερωτήματος και της απορίας, που συχνά ακούμε από τους αδελφούς μας, που μας λέγουν ότι “Πάτερ μου, εμείς είμαστε μέσα στον κόσμο, βρισκόμαστε στην κοινωνία, έχουμε οικογένεια, είναι δυνατό να σωθούμε; Είναι δυνατό να φθάσουμε στα μέτρα αυτών των αγίων, που δια­βάζουμε τους βίους τους στα βιβλία;” Νομίζω πάνω σ’ αυτό το θέμα μπορούμε για λίγο να σταθούμε, να δούμε πώς εκτυλίσσεται ο αγώνας της πνευματικής ζωής μέσα στην οικογένεια, πώς πολεμούν εκεί τα πάθη και πώς θεραπεύονται και αγιάζεται ο άνθρωπος.
Γνωρίζουμε από τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, που διαφυλάττουν ανόθευτο, το γνήσιο ήθος της Ορθοδοξίας, ότι “ει τις τον γάμον μέμφοιτο, και την καθεύδουσαν μετά του ανδρός αυτής, ουσαν πιστήν και ευλαβή βδελύσσοιτο ή μέμφοιτο, ως αν μη δυναμένην εις βασιλείαν Θεού εισελθείν, ανάθεμα έστω” (Α’ Κανών της εν Γάγγρα Συνόδου). Η άνευ συμβιβασμού αποτομία και αυστηρότητα του κανόνος, που έχει και άλλους πολλούς συμφώνους του, μας δίδει την ορθή βάση και λύση του θέματος και έτσι σε μας απομένει τώρα να δούμε πρακτικά τον πόλεμο τον πνευματικό μέσα στην οικογένεια.
Η χριστιανική ζωή, και ειδικά στο προκείμενο θέμα η οικογένεια, είναι εικόνα της ζωής του τρισυποστάτου της θεότητος. Η οικογένεια, ως κοινωνία προσώπων, εικονίζει την εν πλήρει αγάπη ενότητα της Αγίας Τριάδος, όπου τα τρία πρόσωπα διατηρούν τις υποστάσεις τους χωρίς να διαλύονται στην ένωσή τους, αλλά ζουν ως μία φύσις τριών προσώπων. Ο κλασσικός όρος “μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι” εκφράζει σαφώς τη λεπτότητα και ακρίβεια της τρια­δικής θεϊκής σχέσεως και ταυτόχρονα το αρχέτυπο κάθε πραγματικής οικογένειας.
Εφ’ όσον το ήθος διαμορφώνεται από το δόγμα, άρα η ορθόδοξη θέση του ανθρώπου μέσα στην οικογένεια είναι η διάσωση, αλλά και η ολοκλήρωση του προσώπου του μέσα στην ένωση της αγαπητικής οικογενειακής ενότητας, όπου τα πολλά μέλη αποτελούν ένα σώμα αδιάσπαστο και αδιαίρετο.
Είναι κοινή θέση των αγίων Πατέρων ότι η διαίρεση και ο διχασμός οφείλεται στην προσωπική του κάθε ενός ανθρώπου διάσπαση και διαστροφή της “κατ’ εικόνα Θεού” δημιουργίας και φυσικής ωραιότητάς του, με αποτέλεσμα τον ατομισμό και την αποξένωση με όλα τα θλιβερά επόμενά τους. Σαν επακόλουθο της πτώσης έρχονται τα πάθη, που αποτελούν έκτοτε την αρρώστια της φύσης μας, τον μόνιμο και ύπουλο εχθρό της σωτηρίας μας.
Γι’ αυτό και κάθε ένας, όπου κι αν βρίσκεται, έχει μπροστά του αυτό το σκληρό τείχος των παθών, που πρέπει να υπερβεί, για να μπορέσει να κοινωνήσει εν αγάπη με το ζώντα αληθινό Θεό και δημιουργό του και με τους ανθρώπους, ως εικόνες Θεού και αδελφούς του. Πολύ δε περισσότερο μέσα στην οικογένειά του, όπου η σχέση πρέπει να είναι τόσο στενή, σαν ένα συμπαγές και αδιάλυτο σώμα, που βαστάζει όλα τα βάρη σαν ένας άνθρωπος.
Οι Άγιοί μας μέσα από τη δική τους πείρα και την εν Θεώ σοφία, κυρίως όμως από τον πανάρετο και αρχέτυπο βίο του Κυρίου μας, διαιρούν τα πάθη σε τρία γενικά, όπως τα ονομάζουν γίγαντες των παθών, και από αυτά σαν πηγή ξεχύνονται τα υπόλοιπα, που αποτελούν τον πολυποίκιλο δαίδαλο των εναντίων μας μηχανημάτων του εχθρού της σωτηρίας μας.
Και αυτά δεν είναι άλλα, απ’ εκείνα με τα οποία σαν όπλα “επείρασεν” ο σατανάς τον Κύριο, όταν ενήστευε στην έρημο, και γι’ αυτό δικαίως θεωρούνται τα κυριότερα, γιατί εάν αυτά δεν συμπλήρωναν όλο τον κύκλο της διαβολικής πανουργίας, δεν θα αφοπλίζετο κατά κράτος καθολικά ο διάβολος.
Αυτά λοιπόν είναι η κενοδοξία, η φιλαυτία και η φιληδονία, και εφόσον κτυπούν και μπαίνουν ως εμπόδια στην εν Χριστώ πορεία του κάθε ανθρώπου, ας εξετάσουμε τί γίνεται και μ’ αυτά μέσα στο χώρο της οικογένειας και πώς αντιμετωπίζονται, προκειμένου να μην επιτύχουν το σκοπό τους, που είναι η διάλυση των πάντων, που αρχίζει από τον εαυτό μας, προχωρεί στους γύρω μας, στην οικογένειά μας και καταλήγει στο Θεό Σωτήρα μας.
Ακολουθεί το Β' και τελευταίο μέρος

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Ψαλμός 127
 
 ΜΑΚΑΡΙΟΙ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. 2 τοὺς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι· μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται. 3 ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου. 4 ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον. 5 εὐλογήσαι σε Κύριος ἐκ Σιών, καὶ ἴδοις τὰ ἀγαθὰ ῾Ιερουσαλὴμ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 6 καὶ ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. εἰρήνη ἐπὶ τὸν ᾿Ισραήλ. 

Gamos

Τι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε
για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. […]
Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου]. Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην
πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός…». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει
αυτό; Τρία πράγματα βασικά.


Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.
Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ’ αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.
Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!
Λέω στα ζευγάρια που παντρεύω: «Αν το καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει να πεθάνετε, πρέπει να πεθάνει ο εγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας από το σπίτι του και ήρθατε εδώ και τώρα
φεύγετε από εδώ μαζί σε ένα καινούργιο σπίτι. Πολύ ωραία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο κάθε ένας πρέπει να φύγει από τον εαυτό του πια. Από αυτό που ήταν μέχρι τώρα. Κι εδώ η Χάρις του Θεού σάς
ένωσε».


Βλέπετε κάποια στιγμή ενώνουμε τα χέρια και τους λέω: «Έχετε δει δύο κλειδιά περασμένα σε κρίκο; Όπου και να ‘ναι, θα είναι μαζί. Στην τσέπη μας ευρίσκονται ή μας πέσαν στον δρόμο ή τα πετάξαμε στη
θάλασσα, θα είναι πάντα μαζί γιατί τα ενώνει ένας κρίκος. Αν όμως βγουν από τον κρίκο είναι ζήτημα τύχης, αν θα μείνουν και τα δύο κοντά και μαζί. Ποιος είναι ο κρίκος; Η χάρη του Θεού. Βάλτε τα χέρια σας,
βάλτε τις καρδιές σας και οι δυο σας στο χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν μας παίρνει με το ζόρι, απλώνει το δικό Του χέρι και εάν εσείς με τη θέληση βάλετε τα δικά σας χέρια ο Θεός θα σας ενώσει σε μια
ενότητα τέλεια και αγία και έτσι να πορευτείτε».
Όταν στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος, εγώ πανηγύριζα. Είπα, «επιτέλους, θα αποφύγω την ταλαιπωρία να παντρεύω ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν». Να πας στον Δήμαρχο κι
όπου θέλεις. Όχι όμως εδώ! Γιατί ο χώρος αυτός εδώ είναι για αυτούς που ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν τι κάνουν. Ένα διαζύγιο μπορεί να έχει πολλές αφορμές, αλλά οι αιτίες του είναι λίγες.


Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από ‘κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.
Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;
Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή». Έτσι ήτανε, παιδί μου, αλλά εσύ δεν τον είδες. Ο αρραβώνας δεν είναι μια χαζοχαρούμενη περίοδος που θα κοιτάξουμε πώς θα
περάσουμε καλά. Είναι ακριβώς μια περίοδος που οι άνθρωποι μιλάνε σοβαρά για το μέλλον τους, βλέπουν αν συμφωνούν, αν ταιριάζουν, αν έχουν την ίδια πλεύση μέσα στη ζωή τους, ακόμα μερικές
φορές σε μερικά πράγματα, που φαίνονται πιο ρηχά, πιο εύκολα.
Κάποτε έλεγα σε δυο παιδιά που συνδεόντουσαν:
– Παιδιά χωρίστε τώρα γιατί θα χωρίσετε αύριο.
– Μα γιατί;
– Γιατί δεν έχετε καμία σχέση μεταξύ σας. Τα ενδιαφέροντα του ενός είναι τελείως διαφορετικά κι εξειδικευμένα, του άλλου είναι -τα παιδιά χρησιμοποιούν σήμερα αυτή τη λέξη- «μπάζα». Σε λίγο εσύ θα
αρχίσεις να τη ζηλεύεις και εσύ σε λίγο θα αρχίσεις να κουράζεσαι. Λοιπόν, μην κάνετε λάθη!
Ευτυχώς κατάλαβαν έγκαιρα. Γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να βλέπεις την αλήθεια. Το σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το ζεις. Εμείς μάθαμε ότι η αγάπη είναι
σαρκωμένη. Κι αν δεν σαρκώνεται, δεν σταυρώνεται, τότε ακριβώς δεν προχωράει.
Το Διαζύγιο τελικά είναι μια αποτυχία. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Πώς θα αντιμετωπίσουμε ένα διαζύγιο; Διδασκόμεθα από τα λάθη μας; Καταλάβαμε γιατί φτάσαμε εδώ; Πρώτα-πρώτα έχουμε τη
συνείδηση ότι αποτύχαμε; Και δεν αποτύχαμε τυχαία, αποτύχαμε για συγκεκριμένους λόγους, καθαρούς και ορατούς ή πιστεύουμε ότι φταίει μόνο ο άλλος; Στα ζευγάρια που παντρεύω τους εύχομαι: «Παιδιά
μου, σας εύχομαι να μάθετε στη ζωή σας να φταίτε πάντα και οι δυο μαζί. Γιατί αν πιστέψετε ότι φταίει μόνο ο άλλος, κάτι δεν πάει καλά μεταξύ σας».
Παντρεύομαι σημαίνει δέχομαι τον άλλο όπως είναι γιατί τον αγαπάω.
Παντρεύομαι σημαίνει ότι αγωνίζομαι, κάνω τα πάντα για να δίνω χαρά σ’ αυτόν που αγαπάω. Άρα λοιπόν υπάρχει μια κοινή πορεία και των δύο, δηλαδή το ότι ο άλλος με δέχεται, δεν γεννάει ασυλία
του εγωισμού μου, αφού με δέχεται όπως είμαι. Σε δέχεται γιατί σε αγαπάει, εσύ αγαπάς; Τότε διορθώσου. Τότε αφού βλέπεις ότι κάτι ενοχλεί τον άλλο, διόρθωσέ το. Όταν ακούω ανθρώπους να λένε: «εγώ
αυτός είμαι ή εγώ αυτή είμαι, δεν αλλάζω», τους λέω: «Κακώς παντρευτήκατε, γιατί όταν κάποιος αγαπάει, αλλάζει». Δεν αλλάζω σημαίνει δεν αγαπάω. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

Μητροπολίτου, Σισανίου και Σιατίστης Παύλου

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015




Η αγάπη μεταξύ των συζύγων.
- Έγραψες Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται; Έγραψα, Γέροντα.
- Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και ή Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!».
Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;». «Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι' αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια• ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ό οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.
Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ό ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις. Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ό ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια Ενώ, όταν υπάρχει ή πνευματική, ή ακριβή αγάπη, αν τυχόν ό ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχει μόνον ή σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. ή γυναίκα μάθη ότι ό σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει ή αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο. Έτσι έρχεται ή Χάρη του Θεού... (σ. 43-44).

«Και ο τίμιος Γάμος οδηγεί στην αγιότητα», Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Στς 26 Αγούστου  γία μας κκλησία τιμ τν ερ μνήμη τν γίωνδριανο κα Ναταλίας ο ποοι ταν σύζυγοι. ξίζει τν κόπο πρν ναφέρωμε,τιδήποτε λλο, ν σημειώσωμε κάποια στοιχεα π τν ραία, συγκινητικκα θαυμαστ ζω τν δύο γίων.


ζησαν, στήν Νικομήδεια, στ χρόνια το ατοκράτορα Μαξιμιανο(298).  Ναταλία το Χριστιανή, ν  δριανς εδωλολάτρης. Παρ τς προσπάθειες τς συζύγου του,  δριανς παρέμενε στν «πατρώανσέβειαν», ς ναφέρει χαρακτηριστικ  ερς μνογράφος.

μως, ο προσευχς τς θεοσεβος συζύγου του πιασαν τόπο, εσακούστηκαν πό τόν Θε κα τσι  δριανς, κατ τν το Θεο οκονομία,δηγήθηκε στν εσέβεια. Σ λικία 28 τν, εδε 23 νέους, πιστος Χριστιανος, ν δηγονται στ Μαρτύριο, ν τ πρόσωπά τους λαμπαν πχαρ κα π τν χάρη το Θεοντυπωσιασμένος  δριανς π σα εδε κακουσε, επε στος εδωλολάτρες, τι κα ατς πλέον πιστεύει στν ληθινό Θεό. Συνελήφθη, φυλακίσθη κα βασανίσθη φρικτά.

 εσεβς Ναταλία, γεμάτη χαρ γι τν μεταστροφ το συζύγου της στν εσέβεια, μ προσευχς κα λόγια θερμ κα μ τν παρουσία της στφυλακή, στήριξε τν σύζυγό της,  ποος μ γαλλίαση καί θαυμαστή καρτερία πέστη θάνατον μαρτυρικό.  Ναταλία ζησε πό κοντά τό μαρτύριο το συζύγου της καί μέ ελάβεια σπαζόταν τά δεσμά του. Ο εδωλολάτρες θέλησαν ν κάψουν τ μαρτυρικό του σμα, μαζί μέ τά λείψανα τν λλων Μαρτύρων, λλ δυνατ βροχή, σημεο μέγα κα ατό π τν Θεό, κατέσβεσε τν φωτιά. τσι  Ναταλία λαβε τ σμα το καλλινίνου Μάρτυρος συζύγου της κα τ νταφίασε μ τς δέουσες χριστιανικς τιμές. Μετ π λίγο,πέστη κα κείνη θάνατον μαρτυρικ γι το Χριστο τν γάπη κα τάφη δίπλα στν γιο σύζυγό της.

 γία μας κκλησία γηθοσύνως ψάλλει κατ τν μέρα τς μνήμης τν δύο γίων Μαρτύρων:

«Γυναικς θεόφρονος τος θείους λόγους ν καρδί θέμενος, δριανμάρτυς Χριστο ν τος βασάνοις προσέδραμες, σν τ συζύγ τ στέφος δεξάμενος».

            Πολλο νθρωποι πιστεύουν τι μόνο ο Μοναχο γιάζουν,  γι ν εμαικριβέστερος,  τι εναι πολ εκολο ν φτάσουν στν γιασμ κα τν θέωση ο μοναχο κα σκητς κα πολ δύσκολο ν γιάσουν ο γγαμοι.

Τ τι εναι δύσκολος  δρόμος τς γιότητος, εναι τος πσι γνωστό.πως πίσης εναι γνωσττι καί ο δύο δρόμοι, μοναχισμός δηλ. καί γγαμος βίος, δηγον στν γιότητα.  κάθε δρόμος χει τς δικές του δυσκολίες, τπροβλήματά του, τς παγίδες το διαβόλου, λλ κα τς μορφιές του∙ τν γλυκύτητά του κα τς νεπανάληπτες πνευματικς στιγμές.

Τόσον ο Μοναχοσον κα ο γγαμοι πο βιώνουν τν κατ Χριστν ζωή κα πολιτεία εναι ρωες κα μάρτυρες μέσα στν κοινωνία κα μάλιστα στν ποχή μας,  ποία οδόλως διευκολύνει τς προσπάθειες γιπνευματικος ναβαθμούς.

Δν θ ναφερθ σ γίους σκητς κα Πατέρες τς κκλησίας, λλ θναφέρω παραδείγματα γγάμων γίων, κτς π τ προαναφερθέν, τ ποα μς βεβαιώνουν τι  Βασιλεία το Θεο περιλαμβάνει εωδέστατα νθη, ζεύγηγιόλεκτα, τ ποα μετά πό γνες κα θυσίες κατ Θεν, μετά πό πνευματικ ζωή, μολογία πίστεως, πόνους κα κόπους γι τν νατροφ τν παιδιν τους κα πολλάκις μαρτύριο το αματος, κοσμον τ οράνιο στερέωμα.

Τραν παραδείγματα εναι:

1.       ωακεμ κα  ννα, ο γονες τς περαγίας Θεοτόκου.
2.       Ζαχαρίας κα  λισάβετ, ο γονες το Τιμίου Προδρόμου.
3.       κύλας κα  Πρίσκιλλα (ορτάζουν στς 13 Φεβρουαρίου).
4.      Ο Μητέρες τν Τριν εραρχν, μμέλεια, Νόνα κα νθοσα ( κκλησία τιμ τν μνήμη τους τν Κυριακή, μετ τν ορτ τς παπαντς).
5.       γιος Μεγαλομάρτυς Εστάθιος μέ τήν σύζυγό του Θεοπίστη καί τά παιδιά τους (20 Σεπτεμβρίου).

Κα λλους θ δυνάμεθα ν ναφέρωμε, λλ περιοριζόμεθα στος παραπάνω κα θεωρομε πολ φέλιμο ν κάνωμε λόγο γι τόν γνα κα τςρετς γγάμων γίων, διότι ο γγαμοι δελφοί μας σήμερα, ζον σδύσκολους καιρος κα σηκώνουν βαρ σταυρό, μεγαλώνοντας παιδι μδυσκολίες καί ντιμετωπίζοντας πλεστα προβλήματα.

ποκλινόμεθα νώπιον ατο το γνος κα νθυμούμεθα τν γνα τνδικν μας γονέων, ο ποοι σ ποχς κόμα πι δύσκολες, γωνίστηκαν κακατώρθωσαν ν μς ναθρέψουν μ τ νάματα τς πίστεως στ Θεστε νδυνηθομε ν πηρετήσωμε τν κοινωνία μας,  καθες π τ δικό του «μετερίζι» κα μ τν δικό του τρόπο κατ τν χάρη κα τ τάλαντα, τ πτο Θεο δοσμένα.

Σημειώνομε, λοιπόν, τά ξς, νδεικτικά ς πρός τά φόδια πού εναιπαραίτητα γιά ν σταθ να ζευγάρι στ πόδια του κα ν προχωρήσπερνικώντας τς δυσκολίες τς ζως, φτάνοντας στόν γιασμό καί τήν σωτηρία.

α)   κλόνητη πίστη στ Θεταν τό σπίτι στηρίζεται σ’ ατή τήν βάση, ποτέ δέν θά πέσπως λέγει  ποιητής, μέ τόν δικό του τρόπο:

«Μή φοβηθες τό σπίτι π’ νοιξε
στήν γ βαθειά τά θέμελά του
κι ς λθουν χίλιοι νεμοστρόβιλοι
καί τήν σκεπή του ς ρίξουν κάτω».
. Πολέμης)

ν ντιθέτως πάρχουν μόνο τά λικά γαθά καί δέν πάρχει  θεμέλιος,ς στιν ησος Χριστός, τό οκοδόμημα εκολα κατακρημνίζεται καί σωριάζεται σέ φρικτά ρείπια.

Ατ  πίστη γενν τν σφάλεια, τν προσευχή, τν βεβαιότητα τς ετυχίας,  ποία διασφαλίζεται μ τν μυστηριακ ζω τς κκλησίας. πίσης πίστη στ Θε γενν κα στηρίζει τν γάπη μέσα στ γάμο,  ποία κεταιπεράνω τς σαρκικς σχέσεως καί συναφείας κα κφράζει τν θεμελιώδηνθρώπινη πόσταση σύμφωνα μ τν θεία Εκόνα.  ερς Χρυσόστομοςνομάζει τν Γάμο, «Μυστήριο τς γάπης». Κατ’ ντιστοιχίαν κα Μοναχισμς καλεται «θεον Μυστήριον τς γάπης».

β)  πομονή.  ζωή εναι δύσκολη και γι’ ατό χρειάζεται καρτερία, μέ τήν ποία τίποτε δέν μπορε νά συγκριθ γιος ωάννης  Χρυσόστομος λέγει περί τς πομονς: «πομονς σον οδέν, λλά ατη μάλιστα στίν βασιλίς τν ρετν,  θεμέλιος τν κατορθωμάτων, λιμήν  κύμαντος,  ν πολέμοις ερήνη,  ν κλύδωνι γαλήνη» ς λυμπιάδα, πιστ. ΙΓ΄, 4δ, ΕΠΕ 37, 528)

Εναι ξιοι θαυμασμο ο σύζυγοι, πού μέσα πό πολλές θλίψεις καί δυσκολίες, νέχεια λικν γαθν καί λλα δεινά, φτασαν νά ζήσουν μαζί δεκάδες τν, ως τς τελευτς το βίου των, καυχώμενοι γιά τόν γνα τους καί τήν νατροφή τν παιδιν τους. Εναι πίσης ξιοι παίνου σοι κατά τούς δύσκολους καιρούς μας, νεβαίνουν μαζί τό δύσκολο δρόμο τς ζως γιά νά φτάσουν, μέσα πό τούς γνες τς ελογημένης συζυγίας, στήν θέωση.

γ)  ταπείνωση ποία εναι λίθος σειστος στό οκοδόμημα τς οκογένειας. Δέν ζε  καθένας γιά τόν αυτό του, λλά λοι μαζί, ς κοινωνία προσώπων, μέσα στήν οκογένεια.  ρετή ατή πρέπει νά πηρετται καί νά καλλιεργται πό τούς συζύγους πρτον, στε καί τά παιδιά νά χαίρωνται στήν τμόσφαιρα τς γαλήνης πού προσφέρει  ταπείνωση, φο δι’ ατς κατανικνται τά πάθη.

«Πόσα ον τίκτει μν γαθά  ταπεινοφροσύνη; Τί βούλει;Τό νεξίκακον, τόόργητον, τό φιλάνθρωπον, τό νήπτικόν, τό προσεκτικόν...» ς Φιλιπ., μιλ. Η΄, 5, ΕΠΕ 21, 554).  ντιθέτως  γωϊσμός γκρεμίζει τίς σχέσεις, καταστρέφει τήν κοινωνία, ξεθεμελιώνει τά σπίτια, διαλύει τίς συζυγίες.

Φαίνεται, λοιπόν, πό σα ναφέραμε παραπάνω, λλά μαρτυρεται καίπό τήν δια τήν ζωή, τι καί μέσα στό γάμο χι μόνο εναι δυνατόν, λλάπιβάλλεται νά πάρχ πνευματική σκηση, φ’ νός μέν γιά τήν ετυχία καί τήν προκοπή τν συζύγων καί λης τς οκογενείας, φ’ τέρου δέ γιά τόν στέφανον παρά Κυρίου, πού δίδεται στούς γωνιστάς, ο ποοι νομίμωςθλονται στς ζως τό στάδιο.

 ερός Χρυσόστομος, σχετικά μέ τό θέμα μας, πάλι γίνεται δάσκαλός μας. «Μή κώλυμα (τς γιότητος)  γάμος;...  Προφήτης ο γυνακα εχε; Καί οκ γένετο κώλυμα το πνεύματος  γάμος..  Μωυσς ο γυνακα σχε; Καί πέτρας ρρηξε καί έρα μετέβαλε καί Θεο διελέγετο καί θεήλατον ργήννέστειλεν. Τί δέ Πέτρος,  κρηπίς τς κκλησίας,  μανικός ραστής τοΧριστο...  τήν οκουμένην περιδραμν καί σαγηνεύσας τήν θάλασσαν... οκ εχε καί οτος γυνακα;Ναί εχεν» ( Ες σ. μιλ. Δ΄, 2,3 ΕΠΕ 8Α,388).

Πιστεύομε, τι πρέπει ο νέοι νθρωποι νά πάρουν στά σοβαρά τήνπόθεση το Μυστηρίου το Γάμου καί νά ντιληφθον τι  Γάμος μέ σφάλεια καί σιγουριά, πως καί  μοναχική Πολιτεία, δηγε στόν γιασμό καί τήν κατά Χριστόν ησον τελείωση. Ο πιπολαιότητες σχετικά μέ τό, ς ερηται θέμα,δηγον σέ τραγικά ναυάγια καί τούς συζύγους καί λόκληρη τήν οκογένεια.

 ερέας, ταν τελειών τ Μυστήριο το Γάμου, λέγει τν εχή:«Παράλαβε ( Κύριε) τος στεφάνους ατν ν τ Βασιλεία σου...».

 πώτερος σκοπς το Γάμου εναι ν βοηθήσ τος συζύγους, διά τςμοιβαίας κα διαπτώτου γάπης, τς κοινς μαρτυρικς πορείας κα σκητικς ζως, διά τς δημιουργίας πογόνων, φ’ σον δώσει  Θες ατ τν ελογία,στε ν εσέλθουν στν Οράνια κα τελεύτητη Βασιλεία Του.

Δέν μπορε νά σταθ σπίτι χωρίς Χριστό, χωρίς πομονή, ταπείνωση,γάπη, προσευχή, πνευματικό γνα. Νά λοιπόν, πς μέσα πό τήν σκηση τοΓάμου γίασαν, γιάζουν καί θά γιάζουν ως τς συντελείας το αἰῶνος, τά ελογημένα νδρόγυνα.

Τς σκέψεις ατς φιερώνομε μ πολλ πατρικ γάπη σ λους τουςδελφούς μας, ο ποοι γωνίζονται μέσα π τν τίμιο Γάμο γι τόν γιασμό καί τήν θέωση.

Τος προβάλλομε ς παραδείγματα μιμήσεως σ σους δν βλέπουν τν Γάμο ς δρόμο γιότητος, λλ ς να προσωριν σταθμ ς μιά πρόσκαιρη κατάσταση στ ζωή τους. Κυρίως στ παιδιά μας ποτοιμάζονται ν λθουν ες Γάμου κοινωνίαν, στε ν λοκληρωθον ς προσωπικότητες, κερδίζοντας χι μόνο τος πιγείους θλους, λλ κα τος ορανίους στεφάνους.

Τέλος, παρακαλομε λους τούς, «ν τ μοναχικ βί νασκουμένους καερς συχάζοντας», στς προσευχς κα τς λιτς των, ν μνημονεύουν κατν ν τιμί Γάμ διαβιούντων δελφν μας κα νά δέωνται πρ σωτηρίας τν κλυδωνιζομένων νεκα, λιγοπιστίας, λλείψεως γάπης κα πομονς οκογενειν, στε ν λθουν ες τν πίγνωσιν τς ληθείας καί νά σωθον.